سریال حلقه های قدرت و تاریخچه روابط عاشقانه بین الف ها و انسان ها - مجله گرافیک

جی دی پین و پاتریک مک کی، خالقان سریال با توجه به شرایط حقوقی پیش روی ارباب حلقه ها: حلقه های قدرت (آن ها فقط حقوق اقتباسی ارباب حلقه ها و هابیت را دارند و نه هیچ چیز دیگر) باید خلاقیت و نوآوری بیشتری به خرج می دادند که خلق شخصیت هایی مانند آروندیر الف سیلوان (اسمیل کروز کوردووا) و برانوین، دختر انسان های فانی (نازنین بنیادی) به عنوان عاشق و معشوق، جزئی از این قضیه است.

هشدار: در این متن، داستان سریال ارباب حلقه ها: حلقه های قدرت و بخشی از افسانه های تالکین در سرزمین میانه لو می رود

فضای خوبی برای توسعه عاشقانه بین آروندیر و برانوین در عصر دوم سرزمین میانه و در ارباب حلقه ها وجود دارد اما تبعیت شدید از داستان های تالکین موجب می گردد تا رابطه ای بین آن ها شکل نگیرد. تالکین قبلا بیان نموده بود که فقط چهار خط داستانی عاشقانه بین الف ها و انسان ها وجود دارد (سه مورد در عصر اول و یکی در عصر سوم). روابط عاشقانه بین انسان ها و نژادهای مختلف موضوعی همیشگی در فیلم ها و سریال ها است و بازیگران و عوامل سازنده حلقه های قدرت نیز دلایل و اهداف دراماتیک خود را برای این رابطه دارند اما از طرف دیگر تالکین نیز با گنجاندن چهار رابطه عاشقانه در داستان خود بین الف ها و انسان ها به عنوان بازتابی از جنبه های مختلف بشریت، دلایل و اهداف خاص خود را داشته است.

الف ها و انسان ها در نوشته های تالکین

الف ها در اساطیر تالکین، نژاد قدیمی تری هستند که حتی قبل از خورشید و ماه در سرزمین میانه متولد شده اند. به قول نویسنده، آن ها حالت ایده آل نژاد بشری هستند و زیبایی بیشتر، فکری برتر و هنری فاخرتر (از جمله هنرهایی که انسان ها و هابیت ها آن را جادو می دانستند) داشتند و بدون پیری و کهولت سن و بیماری تا خاتمه دنیا به زندگی خود ادامه می دادند. آن ها ممکن است کشته شوند اما روحشان به آردا (زمین) وابسته می ماند. مرزهای آردا شامل سرزمین های نامیرایان است که در آن، والارها (مشابه فرشتگان بزرگ) و ملازمان آن ها، مایارها (ارواح کوچکتر فرشتگان) ساکن هستند.

بخشی از الف ها، الدارها، در عصر اول به آن جا سفر و تحت تاثیر دروغ های مورگوت، شرور بزرگ و اساطیری، شورش کردند. این تبعیدیان پادشاهی های بزرگی را در سرزمین میانه ساختند اما همه الف ها آرزوی سرزمین های نامیرایان را در سر دارند و یا به آن سواحل می روند یا بدن های خود را می سوزاند و به عنوان ارواح نامرئی در سرزمین میانه سرگردان می شوند. سرنوشت نهایی آن ها در خاتمه دنیا نامعلوم است.

و اما به سراغ انسان های فانی تالکین برویم. انسان ها همان انسان های معمولی با تمام آرمان ها، خواسته ها و شکست هایشان هستند. آن ها نژاد دوم از مردمان آزاد سرزمین میانه به حساب می آیند. موگورت خیلی زود و به راحتی آن ها را وسوسه کرد تا او را پرستش نمایند اما بالاترین مرتبه آن ها، اداین، توبه کردند و با الف ها دوست شدند. الدارها و اداین ها در کنار هم در نبرد علیه مورگوت در عصر اول جنگیدند و نامنوریان از نسل اداین بودند که با عمر طولانی خود در عصر دوم قدرت نمایی کردند.

بعضی از آن ها ممکن است برای قرن ها زندگی نمایند اما به هر حال انسان های آردا فانی هستند. الف ها فناپذیری آن ها را هدیه و موهبتی خاص و موجب رهایی ارواح آن ها پس از مرگ، فراتر از محدوده دنیا، به مکانی که حتی برای والارها ناشناخته است می دانند. فریب ها و دروغ های مورگوت باعث شد تا انسان ها این هدیه را به عنوان یک عذاب ببینند و ترس از مرگ و کوشش بی فایده برای فرار از آن موضوعی کلیدی در نوشته های تالکین است.

داستان برن و لوتین

تالکین در نامه های خصوصی خود از مرگ به عنوان بخشی از طبیعت، جسم و روح انسان و امید بدون ضمانت یاد نموده بود. وجهه های مختلفی از این عبارات را می توان در سه عاشقانه بین الف ها و انسان ها پیدا کرد (چهارمین عاشقانه بین اگنور الف و آندرت از خاندان بئور، هرگز به خاتمه نرسید). این روابط همگی به مقاصد متفاوت و روحانی رسیدند. با این حال هر کدام تفاوت هایی اساسی در زمینه نژادها و ناشناخته های فرامرزی داشتند.

اولین پیوند بین برن، پسر باراهیر، قهرمان خاندان بئور و لوتین تینوویل، دختر پادشاه تینگول و ملیان مایا بود. داستان آن ها برترین قسمت سیلماریلیون است و صادقانه بگوییم که شاید تنها اثر تالکین، جدای از هابیت و ارباب حلقه ها باشد که شایسته یک اقتباس جانانه است. این داستان برای خود تالکین بسیار مهم بود. این رابطه با زندگی وی متفاوت بود اما تالکین تصویری از خود و همسرش ادیت را در برن و لوتین می دید، به ویژه در مورد ادیت که تصمیم گرفت تا آنگلیکانیسم را به خاطر کاتولیک و به خاطر تالکین کنار بگذارد. نام برن و لوتین بر روی قبر تالکین و ادیت حک شده است.

لوتین، فردی نیمه الهی که طبق روایات زیباترین زن تاریخ است، روزی برن را در حالی که در میان شوکران در جنگل می رقصید، مسحور کرد و آن دو به عاشقانی پاکدامن تبدیل شدند. پادشاه تینگول سرسختانه با برن مخالفت کرد و به او وظیفه ای غیرممکن سپرد تا یک سیلماریل، یکی از سه جواهر گران بها را از مورگوت پس بگیرد.

جست وجوی سیلماریل ها عذابی بود که الدارها را در سراسر عصر اول گرفتار کرد اما نقش برن و لوتین در این قضیه یکی از گسترده ترین خطوط داستانی تالکین است. برن چندین بار جان قهرمان فانی داستان را نجات داد و آن ها با یاری هوان بزرگ، مورگوث و خدمتکار اصلی او، سائورون را شکست دادند. آن ها سیلماریل را به قیمت قطع دست برن نزد کارچاروت گرگینه بردند. برن و لوتین با هم ازدواج کردند اما در ادامه کارچاروت به خاطر وجود سیلماریل در شکمش دیوانه شد و برن و هوان تصمیم گرفتند تا او را بکشند اما در نهایت هر سه کشته شدند.

لوتین که از مرگ شوهرش ناراحت بود زندگی خود را تمام کرد. روح او به تالار ماندوس، ارباب مردگان آمد و مرثیه ای خواند که قلب همگان را تکان داد. ماندوس برای اولین و تنها بار در تاریخ دنیا روح برن را از مرگ بازگرداند. حتی والارها هم نمی توانستند هدیه انسان ها را برگردانند. بنابراین لوتین باید بین این دو گزینه یکی را انتخاب می کرد: بدون معشوق خود در سرزمین های نامیرایان در سعادت ابدی زندگی کند یا با برن به عنوان یک انسان فانی به سرزمین میانه بازگردد و سرنوشت نامعلوم خود را بپذیرد. او برن را انتخاب کرد. این عاشقان به سرزمین میانه بازگشتند تا این که در اثر کهولت سن، در تاریخی نامعلوم در یک مکان بی نشان مردند.

داستان توور و ادریل

دومین پیوند بین الف ها و انسان ها زمانی رخ داد که توور از خاندان هادور با ادریل، دختر پادشاه گوندولین ازدواج کرد. داستان آن ها در سقوط گوندولین، قطعه دیگری از سیلماریلیون، روایت می گردد. توور تحت مراقبت الف ها بزرگ شد، سه سال را در اسارت ایسترلینگ ها در خدمت مورگوت گذراند و به عنوان یک یاغی و جنگجوی ترسناک شناخته شد و دشمنان مردم آزاد سرزمین میانه را از پای درآورد. اولمو او را به عنوان قاصد نزد شاه تورگون و به شهر مخفی گوندولین فرستاد و به آن ها هشدار داد که فرار نمایند.

توور به عنوان منادی عذاب، نتوانست شاه را تحت تاثیر قرار دهد اما زمانی که در گوندولین بود، با دختر تورگون، ادریل آشنا و عاشق او شد. ازدواج آن ها برخلاف برن و لوتین، مقبول پدر ادریل بود و آن ها پیوند خود را به خوبی و خوشی جشن گرفتند. توور در گوندولین ماند و به عنوان رهبر یکی از خاندان های آن جا انتخاب شد اما برادرزاده حسود تورگون که به وسیله اورک ها اسیر شده بود، با وعده ازدواج با ادریل، گوندولین را به مورگوت فروخت و به آن ها خیانت کرد. توور و تورگون شجاعانه جنگیدند اما نیروهای مورگوت، پادشاه، شهر و بیشتر ساکنان آن را نابود کردند. توور توانست همسر و بچه هاش را از دست برادرزاده خیانت کار نجات دهد و گروه کوچکی از بازماندگان نیز به وسیله یک گذرگاه مخفی که به وسیله ادریل ایجاد شده بود فرار کردند.

توور و همراهانش آن قدر رفتند تا به دریایی وسیع رسیدند. او و ادریل یک کشتی ساختند و راهی سرزمین های نامیرایان در غرب شدند. لوتین تنها الفی بود که هدیه انسان ها را پذیرفت و از طرف دیگر و طبق سنت ها و روایات الدارها و اداین ها، توور تنها انسانی بود که به زندگی جاودانه الف ها رسید و او و ادریل تا خاتمه این عصر با هم در غرب زندگی کردند.

داستان آراگورن و آرون

برن و لوتین و هم چنین توور و ادریل صاحب فرزند شدند. بچه ها آن ها نیمه الف و نیمه انسان بودند و باید نژاد خود را از بین آن ها انتخاب می کردند. دو نژاد الف ها و انسان ها زمانی با هم متحد شدند که ایرندیل دریانورد، پسر توور و ادریل، با الوینگ، نوه برن و لوتین ازدواج کرد. هر دوی آن ها در ادامه جزو الف ها شدند اما پسران آن ها، دوقلوهای الروس و الروند مسیری متفاوت را انتخاب کردند و الروس سرنوشت انسان های فانی و الروند سرنوشت الف ها را برگزید و آن ها دوباره از هم جدا شدند. الروند زیر نظر پادشاه عالی گیل گالاد خدمت و قلمرو ریوندل را تاسیس کرد و به شخصیت اصلی خردمندانی که در عصر دوم و سوم در برابر سائورون مقاومت کردند تبدیل شد. او با ازدواج با دختر گالادریل، سلبریان، صاحب دختری به نام آرون شد. الروس اولین پادشاه نامنور شد و نسل ناگسستنی او با آراگورن به خاتمه رسید.

نامنور در زمان تولد آراگورن سقوط نموده بود و قلمروهای جانبی آن یعنی گوندور و آرنور (که بعدا ویران شد) مدت ها بدون پادشاه بودند. بازماندگان نامنوریان، دونداین، به عنوان تکاوران شمال زندگی سختی داشتند و آراگورن رئیس آن ها بود. او در ریوندل تحت نظارت و حمایت الروند بزرگ شد و مانند برن و لوتین، آرون را در جنگل دیدار کرد. آرون برای آراگورن همان عشق جاودانه بود اما آرون بعد از سی سال به عشق او توجه نشان داد. الروند هوادار آراگورن بود اما نمی خواست از دخترش جدا گردد و اظهار داشت که او نمی تواند با کم تر از پادشاه گوندور و آرنور ازدواج کند.

عشق آراگورن به آرون و ایمان استوارش به این زن بود که وی را در سراسر ارباب حلقه ها به نیرویی برجسته تبدیل کرد و او در واقع این گونه به سلطنت رسید. آن ها با ازدواج خود، ریشه های الف ها و انسان ها را دوباره به هم پیوند زدند، سلسله پادشاهان را تجدید و عصر چهارم سرزمین میانه را با امیدواری شروع کردند اما جدایی آن ها غم انگیزترین اتفاق ممکن و بسیار تکان دهنده بود.

آراگورن، از نوادگان اداین، می خواست زندگی خود را با وجود فعال بودن کامل فکر و بدنش رها کند. آرون که هنوز از زندگی در سرزمین میانه خسته نشده بود، از او خواست که کمی درنگ کند اما آراگورن تسلیم دوتاژ نمی شد. او سلطنت را به وارث خود سپرد و با آرون خداحافظی کرد. آراگورن به آرون گفت: با اندوه می روم اما نه با ناامیدی. ما تا ابد به دایره دنیا مقید نیستیم و چیزی فراتر از این ها وجود دارد.

اما آرون چنین چیزی احساس نمی کرد. او به آراگورن گفت: من تا به امروز داستان مردم شما را درک ننموده ام. اگر فانی بودن به راستی، به قول الدارها، هدیه ای یگانه به انسان باشد، پس دریافت آن واقعا تلخ است. زندگی آرون با مرگ شوهرش رنگ باخت و تمام صمیمیت و گرمی خود را از دست داد. او خداحافظی کرد و به لوتلورین رفت که یک جنگل متروکه بود. آرون جان خود را تسلیم کرد و در قبری معمولی به خاک سپرده شد و مردمانی هم که عشق او و آراگورن آن ها را نجات داده بود وی را فراموش کردند.

منبع: collider