تازه های درمان ام اس - مجله گرافیک

تازه های درمان ام اس

ترجمه: نیما سیفی

بی تردید هر دارویی که برای درمان ام اس ساخته شود، موج خبری گسترده ای را در پی خود به راه خواهد انداخت.

تا امروز تمامی داروهایی که برای درمان این بیماری سیستم اعصاب مرکزی به کار رفته، به صورت تزریق مورد استفاده قرار گرفته اند. حال بهتر می توان متوجه شد که چرا خبر آزمایش دو داروی خوراکی برای این بیماری تا به این حد برای رسانه های جهان مجذوب نماینده و مهم به حساب آمده اند. در روزهای اخیر دو شرکت مستقل داروسازی نتایج پژوهش های مستقل دو ساله خود را در خصوص قرص های ضد ام اس فراوریی خود منتشر کردند. این نتایج حاکی از آن است که هر دوی این قرص ها به طور محسوس شدت و دوره های تکرار عود بیماری را کاهش می دهند و به احتمال قوی در کند ساختن فرایند کلی پیشرفت بیماری هم موثرند. با وجود این آنچه استفاده گسترده از این قرص ها را با تردید روبرو می سازد عوارض قابل توجهی است که حتی در استفاده کوتاه مدت دیده شده است. در حدود 5/2 میلیون نفر در سراسر جهان به ام اس مبتلا هستند، نوعی بیماری دستگاه عصبی که می تواند موجب لرزش عضلانی، فلج، اختلال در گفتار و تمرکز و حافظه شود. مطالعات انجام شده در خصوص اثربخشی قرص های نو، مستقیما شایع ترین تظاهر بیماری یعنی حالت تناوبی بیماری به صورت (عود- بهبود) را نشانه گرفته است. درمان هایی که در حال حاضر برای ام اس به کار می فرایند هر کدام مدت زمان یا شدت بروز علایم در دوره عود بیماری را کاهش می دهند اما نکته مهم آن است که باید به صورت تزریق پیوسته و تقریبا در هر روز مورد استفاده قرار گیرند. نتایج تحقیقات نو حاکی از آن است که درمان های خوراکی آزمایش شده تقریبا دو برابر بیشتر از دارونماها موجب کاهش مدت زمان و شدت دوره های عود بیماری می شوند اما کم و بیش هر دو قرص خوراکی نو به طور معین موجب کاهش قدرت سیستم ایمنی بدن می شوند. اتفاقی که می تواند بدن انسان را برای دفاع در مقابل عوامل ویروسی همانند ویروس هرپس ناتوان نماید.

کلادریبین و فینگولمید دو دارویی هستند که به ترتیب به وسیله شرکت داروسازی مرک و نووارتیس فراوری شده اند. نتایج کارآزمایی هایی انجام شده در خصوص اثربخشی و عوارض این دو قرص به طور مشروح در آخرین شماره مجله نیوانگلند منتشر شده است. تا امروز هیچ درمان قطعی برای ام اس یافت نشده است. بر همین مبنا، مقایسه اثربخشی داروهای گوناگون مورد استفاده بر پایه مقدار توانایی آنها برای کاهش دوره های عود بیماری راسخ است. به طور کلی برای کاهش علایم شدید دوره های عود بیماری از مقادیر بالای کورتن تزریقی استفاده می شود و در فاصله بین دوره های عود تا به امروز 7 داروی تزریقی شناخته شده اند. حال سوال مهم اینجاست که آیا درمان های خوراکی نو می توانند جایگزین مناسبی برای داروهای تزریقی باشند که حتی دریافت آنها برای افراد سالم هم چندان خوشایند نیست؟

برای یافتن پاسخ این پرسش می توان نگاهی به نتایج پژوهش ها داشت. در یکی از پژوهش های دو ساله روی 1300 بیمار مبتلا به ام اس، قرص کلادریبین توانسته است در مقایسه با دارونماها، 30 درصد احتمال عود بیماری را کاهش دهد اما در عوض 20 بیمار به دلیل ضعف سیستم ایمنی به عفونت هرپس مبتلا شده اند. آثار مشابهی از داروی فینگولمید هم در مطالعات دیگری دیده شد با این تفاوت که این دارو به جای عفونت هرپسی احتمال برونشیت را شدیدا افزایش داده است. باتمام این تفاسیر تجربه تلخ داروی تیسابری در سال 2004 که آثار درمانی آن در برابر ام اس با عوارض مرگباری هم همراه بود، سازمان های نظارتی را بر آن داشته است که با احتیاط بیشتری در خصوص این دو محصول نو اظهارنظر نمایند، چنان که سازمان غذا و داروی آمریکا، تقاضانامه تایید محصول شرکت مرک را در دسامبر سال پیش رسما رد کرد.

منبع:www.salamat.com

/ج