کهکشان ها در شروع دنیا چطور شکل می گرفتند؟ ، کشف نو دانشمندان درباره کیهان - مجله گرافیک

به گزارش خبرنگاران و به نقل از سایتک دیلی، اخترشناسان نقشه دمایی دقیقی از غبار یک کهکشان باستانی ترسیم نموده اند که تعییرات دمایی را از سیاهچاله هسته کهکشان تا منطقه ها بیرونی که گرمایشان را از تولد ستاره ها می گیرند، نشان می دهد. این مطالعه، با استفاده از قابلیت های تلسکوپ ALMA، چگونگی رشد کهکشان ها و سیاه چاله های مرکزی آن ها را در اوایل کیهان روشن می نماید.

نقشه برداری دقیق از تغییرات دمایی، اطلاعاتی درباره تکامل کیهان به دست می دهد. یک تیم چند ملیتی از اخترشناسان یک نقشه دمایی برای غبار کیهانی که در یکی از قدیمی ترین کهکشان های مارپیچی می چرخد، تهیه نموده اند و این نقشه بینش جدیدی از سرعت رشد کیهان ارائه می دهد. پیش از این، دانشمندان تنها قادر به مقدار گیری دمای بیشتر کهکشان های دوردست بودند، بدون اینکه درباره تغییرات دما در منطقه ها مختلف اطلاعاتی داشته باشند.

این تحقیق که اخیرا در مقاله ای در ماهنامه انجمن نجوم سلطنتی (MNRAS) منتشر شده است، شواهد واضحی از تغییرات دما در کهکشان دوردست را نشان می دهد. این امر وجود دو منبع گرما منحصر به فرد را نشان می دهد: یک سیاهچاله غول پیکر در هسته کهکشان و گرمای فراوری شده به وسیله ستارگان تازه تشکیل شده در دیسک چرخان اطراف آن.

دکتر تاکافوما تسوکی از دانشگاه ملی استرالیا در کانبرا و نویسنده اصلی مقاله می گوید: دمای غبار یک کهکشان بسته به منطقه ای که در آن قرار گرفته است می تواند بسیار متفاوت باشد. اما بیشتر مقدار گیری های دمای غبار برای کهکشان های دوردست در گذشته به علت وضوح ابزار محدود، به صورت دمای کلی کهکشان بوده است. ما دما را منطقه به منطقه مقدار گیری کردیم تا بتوانیم معین کنیم چه مقدار گرما از منابع جداگانه می آید. پیش از این، چنین نقشه برداری عمدتا به کهکشان های نزدیک محدود می شد.

بیشتر بخوانید:

• دنباله داری شبیه سفینه جنگ ستارگان | این دنباله دار را فقط یک بار در عمرتان می بینید

به گفته این محقق، مطالعه اخیر تمایز واضحی میان غبار گرم در ناحیه مرکزی و قسمت سیاهچاله بزرگ کهکشان و غبار سردتر در ناحیه بیرونی نشان می دهد. بیشتر کهکشان ها دارای یک سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز هستند که تصور می گردد جرم آن با کهکشان افزایش می یابد. هنگامی که گاز به سیاهچاله می پیوندد، در اثر برخورد ذرات با سرعت بالا در مجاورت سیاهچاله گرم می گردد و گاهی اوقات درخشان تر از بدنه ستاره ای کهکشان می درخشد. انرژی گرمایشی از سیاهچاله مقدار گاز وارد شده به آن و بنابراین نرخ رشد سیاهچاله را منعکس می نماید، در حالی که انرژی گرمایی حاصل از تشکیل ستاره تعداد ستاره های تازه تشکیل شده در کهکشان یعنی نرخ رشد کهکشان را نشان می دهد.

این کشف تصویر واضح تری از چگونگی شکل گیری و رشد کهکشان ها و سیاهچاله های مرکزی در اوایل کیهان ارائه می نماید.