شوخی با حافظ و فردوسی در اشعار طنز کرونایی

به گزارش مجله گرافیک، جمعی از شاعران کشور در روزهای اخیر برای کمک به حفظ سلامتی جامعه و به خصوص کادر درمانی کشور، اقدام به راه اندازی پویش شعر طنز با عنوان اقتراح ماسک کردند که با استقبال خوبی همراه بوده است.

شوخی با حافظ و فردوسی در اشعار طنز کرونایی

به گزارش خبرنگاران به نقل از تسنیم ، طی ماه های اخیر پس از شیوع ویروس کرونا در کشور، راه های مختلفی در جهت تشویق مردم به رعایت پروتکل های بهداشتی از جمله حفظ فاصله اجتماعی و زدن ماسک صورت گرفته است. راه هایی که تلاش دارند تا با استفاده از تبلیغ و تشویق، دایره شیوع این بیماری را محدودتر کنند.

شاعران کشور از همان روزهای ابتدایی شیوع این بیماری نیز با سروده های خود در جهت فرهنگسازی در این زمینه کوشیدند. در چند روز اخیر جمعی از شاعران با همکاری نهاد کتابخانه های عمومی کشور اقدام به راه اندازی پویش اقتراح ماسک کردند که با استقبال خوبی از سوی مردم روبرو شده است. اقتراح که در لغت به معنای خواستن و طلب کردن است، یک اصطلاح ادبی است که آن را بی اندیشه سخن گفتن و به قریحه خود امری تازه آوردن تعریف کرده اند.

در روزهای اخیر شبکه های اجتماعی پر است از سروده هایی که با بهره گیری از ابیات بزرگان ادب فارسی مانند حافظ، سعدی، بابا طاهر، فخرالدین عراقی، رهی معیری، فریدون مشیری و ...بر زدن ماسک تأکید دارند. بخش هایی از این سروده ها را می توانید در ادامه بخوانید:

محمدعلی یوسفی:

چنین گفت فردوسی پاکزاد:

چو خواهی که هر دم بیابی مراد

بزن ماسک بر چهره، دستت بشور

سر و کار تو تا نیفتد به گور

***

حمید حمزه نژاد:

ای دوست تو را به هر مکان می جستم

هر دم خبرت ازین و آن می جستم

دیدم که بدون ماسک حاضر شده ای

خجلت زده ام کز تو نشان می جستم

***

عبدالجبار کاکایی نیز در سروده ای با بهره گیری از شعر عقاب ناصر خسرو و با تحریف قافیه به استقبال این پویش رفته است:

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاسک

بهر طلب طعمه پر و بال بیاراسک

بر بال و پر خود ژل و الکل زد و فرمود

امروز دهان همه مان صاف شد از ماسک

پایین تر از این گر بروم از نظر تیز

بینم سرموی وزغی سوخته در جاسک

ناگه ز کمینگاه یکی ناقل پنهان

زد عطسه تندی و بیفکند بر او راسک

اینش عجب آمد که ز یک بینی کوچک

این تیزی و این تندی عطسه ز کجا خاسک

بر خاک فرود آمد و با خس خس سینه

لختی نظر خویش گشاد از چپ و از راسک

چون نیک نظر کرد به منقار بلندش

گفتا ز که نالیم؟ بزن ماسک، بزن ماسک

***

سعید بیابانکی:

ناگهان ماسک برانداخته ای یعنی چه؟

مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه؟

***

علیرضا قزوه:

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود

بینی اش بر اثر ماسک زدن سوخته بود

***

زهرا میریان کریمی:

تن محنت کشی دیرم خدایا

بدون ماسک می میرم خدایا

ز سوز واکسن و درد کرونا

همواره ماسک می گیرم خدایا

ابیات زیر نیز نمونه های دیگری از استقبال شاعران برای شرکت در این پویش است:

از لحظه پیدا شدنت از دل ووهان

بی ماسک پشیمانم و با ماسک پریشان

***

تنت به ناز طبیبان نمی شود محتاج

اگر به ماسک بپوشانی آن رخ زیبا

***

اشک خونین بنمودم به طبیبا گفتند

ماسک را چاره درد کرونا باید کرد

***

دی گفت طبیب از سر حسرت چو مرا دید

یک ماسک بزن تا نشوی اینهمه بیمار

هر آن کسی که در این حلقه ماسک می نزند

برو نمرده به فتوای من نماز کنید

شعر و حکایات طنزآمیز در جامعه ایرانی همواره کارکردی اجتماعی و سیاسی داشته است. بسیاری از مسائل و مصائب اجتماعی با بهره گیری از طنز سالم امکان رفع شدن دارند. این گونه ادبی که سابقه طولانی در ادبیات فارسی و فرهنگ مردم ایران دارد، جنبه های بد رفتاری ها و ضعف های اخلاقی و فسادهای اجتماعی را همواره به شیوه ای طنازانه و اغلب غیر مستقیم بازگو می کند و هدف آن همواره اصلاح امور بوده است. در سال های اخیر نیز جامعه ایران به طنز چه در گونه های ادبی آن و چه در کارهای سینمایی و تلویزیونی اقبال خوبی نشان داده است؛ هرچند که گاه متأسفانه در برخی از این آثار ساحت طنز، گاه با هزل و تمسخر کردن دیگران اشتباه انگاشته شده است.

کرونا نیز فرصت جدیدی برای فعالان این حوزه فراهم کرد تا با در نظر دریافت آسیب های اجتماعی در این برهه، به بیان این مسائل بپردازند و بدون فضل فروشی و با زبانی ساده، سهمی داشته باشند در محدود کردن شیوع این بیماری. طی روزهای اخیر در کنار پویش اقتراح ماسک، سروده های طنز دیگری نیز در این زمینه منتشر شده که نمونه هایی از آن را می توانید در ادامه بخوانید:

محمود اکرامی فر:

این من که خراسانی ام و ساکن تهران

بی ماسک پریشانم و با ماسک پریشان

تا چند پیامک بدهم، گل بفرستم

تا چند به یا تو دهم آب به گلدان

تاکی بنویسم غزلی با با دل زخمی

تا کی بنشینم تک و تنها لب ایوان

چشمان تو با ماسک غزالی است که خفته است

در خاطره خاک غزل خیز خراسان

هر چند که دلتنگ نگاه توام، اما

بی ماسک نیا پیش من ای پسته خندان ...

***

سروده ذیل نیز نمونه دیگری از این اشعار است که با الهام دریافت از غزلی از حافظ سروده شده است:

ماسک را خوب بزن تا ندهی بر بادم

عطسه بی ماسک مکن تا نَکَنی بنیادم

بوسه بر هرکس و ناکس مده، جان در خطر است

دستکش دست بکن تا نکنی ناشادم

به عروسی مرو، از ختم و عزا دوری کن

غره بر خویش مشو کز کرونا آزادم!

داخل جمع مشو ورنه بسوزی ما را

نرو در دورهمی تا نروی از یادم

ماسکِ آلوده میانداز به هر کوی و گذر

عقل شیرین منما تا نکنی فرهادم

رحم کن بر من مسکین و نیا منزل ما

به کجا می رسد از دست شما فریادم؟

تو رعایت کن و در زمرۀ یارانم باش

گر رعایت کنی از لطف تو بس دلشادم

حافظ از روی تو شرمنده ام اما چه کنم؟

که رسیده به فلک نالۀ استمدادم

منبع: جام جم آنلاین
انتشار: 29 دی 1399 بروزرسانی: 29 دی 1399 گردآورنده: cicagraphic.ir شناسه مطلب: 1480

به "شوخی با حافظ و فردوسی در اشعار طنز کرونایی" امتیاز دهید

1 کاربر به "شوخی با حافظ و فردوسی در اشعار طنز کرونایی" امتیاز داده است | 5 از 5
امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "شوخی با حافظ و فردوسی در اشعار طنز کرونایی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید